بعضی وقتا فکر می کنم هر فیلمی که می بینم انگار می خواد یه چیزی به من بگه. یعنی چیزی که فقط من می فهمم.البته این خاصیت اصلی هنره . هر کسی چیزی ازون می فهمه که مختص خودشه . ترکیبی از هیجان آنی و تاریخچه هر شخص . نمی تونم دقیقا چیزی که تو مغزم میگذره بنویسم ولی فیلمی دیدم که بعد از تموم شدنش همه زندگیم از زمانی که خاطرات محوی ازشون مونده تا همین الان اومد جلو چشمم و دست و پام شروع کرد به لرزیدن. دنبال بهانه ای بودم تا تاریخچه یکی به اسم نعیم تدین رو بنویسم تا بدونم واقعا کی هستم . شاید الان بهترین زمان برای نوشتنش باشه. چیزهایی که نمیشه گفت ولی می شه نوشت