آقا نمی دونید از روز سه شنبه چه جریاناتی برا ما ردیف شد . شاید بهتر بود مثل داستانای ادگار آلن پو شروع می کردم . شاید وقایعی را که قصد دارم برایتان شرح دهم باور نکنید و تصور کنید که دیوانه شده ام
نمی دونم این نعل اسبو کی انداخته تو جیب لباسم . واسه این چار روز تعطیلی برنامه ریخته بودم که سه تا پروژه رو با هم تموم کنم - غلط زیادی – یکی یه کار سی ثانیه ای برا شرکت لینا ، یکی دیگه تیتراژ برنامه خرد سالان و آخری کاراکترای پروژه گیتی که رامین به خاطرش (از دست من ) پنج سال پیرتر شده . باور کنین از زمانی که به من گفته این کارو انجام بدم یعنی چن وخ قبل از رفتن پویاینا تا الان خیلی شکسته شده حاشیه نرم ، تصمیم داشتم با یه مشت سنجد دستی به سرو روی باسن مبارک بکشم و این چن تا کارو که سر جمع به اندازه یه ماه درآمد یه واکسی هم نصیبم نمی کرد رو انجام بدم جون عمه ام. تازه هر چی هم در میاد باید بدم طلبکارا . کباب شدین .آره ؟ تازه اول روضه اس
دوشنبه شب دوست پریسا از اصفهان زنگ زد که ما پنج شنبه شب باقطار راه می افتیم و جمعه صبح اونجاییم و از اونجایی که مهمون حبیب خداست و در خونه ما هم رو هیچ موجود زنده ای بسته نیست گفتیم قدمتون رو چشم . اینم اضافه کنم که چن روز قبلش بابامون ندا داده بود عموت اینا چارشنبه از کاشمر میان
خب حالا کاری رو که می خواستم تو چار روز تموم کنم باید دو روزه سروتهش رو هم میاوردم . دو روز اول همه کار کردم و هیچ کار نکردم . جمعه صبح هم مهمونای عزیز تشریف آوردن و ظهر هم رفتن یه سر به اقوامشون بزنن ، من هم گفتم خوبه کارم رو انجام میدم تا وقت هست . عصری زنگ زدن که بریم بیرون . به منزل گفتم آقا امروز رو دودرشون کنیم که پول خرج نکنیم میگیم فردا میریم بیرون ، فردا هم میگیم دخترعموت اینا بیان برا نهار که فردا هم نریم بیرون پول خرج کنیم . سرتون رو درد نیارم هم فلک شدیم هم پیازو خوردیم هم پول رو دادیم . بیرون رفتیم ، فردا هم برا ناهار چار نفرو کردیم شیش نفر، کارم نکردیم ، تازه جواب عموم اینا هم که اصلا ازشون خبر نگرفتم هم باید یه جور ردیف کنم
نتیجه اینکه جلو طبیعت نباید ایستاد، همون گشادی و هر دم بیلی و بی خیالی از همه چی بهتره