دوشنبه، دی ۲۶، ۱۳۸۴


یه سال و چن ماه پیش رفتم مخابرات مربوط به محل سکونت ، صد و سه هزار تومن به عنوان ودیعه ریختم برا تلفن. چهل و پنج روز بعد یکی اومد گفت تلفنتون تا پایین ساختمون وصله تا بالا با خودتون، ولی من پنج تومن میگیرم وصل می کنم
گرفت و وصل کرد. یکسال بعدش به عادت بد مستاجری خواستیم جابه جا شیم. صابخونه تلفن رو نخواست. انتقال هم نمی دادن پس مسدودش کردیم که بفروشیمش ولی حالا تلفن رو یه هفته ای میدادن. هیشکی نبود که بخره . رفتم مخابرات بر گردونم به خودشون. گفتن زرررت. پولت رو سه ماه دیگه میدیم ، تازه نه همشو، نود و پنج تومن. اگه میخوایی باید آخرین قبضت رو هم پرداخت کنی. چقدر ؟ دوازده تومن
آخر سر بهم گفتن روزی که رفتی چک رو بگیری یه چیزی حدود دیویست سیصد تومن تا هزار تومن ! آبونمان کم میشه

به نظر من ایران قطب کاریکاتور دنیاست

4 نظر:

Blogger Unknown گفت...

نعیم خوب و ویژه می نویسی، منظورم نگارشت هست. اگه به یه سبک برسی که قواعد خودش رو داشته باشه، اون وقت هرچی بنویسی خوندنی می شه.

۳:۳۶ قبل‌ازظهر  
Blogger Unknown گفت...

نعیم! جان تو دلم می خواست حواسم بود برای تولدت یه غلطی می کردم ولی خودت که می دونی، قصه ی سر و ته و پنالتی و هزار سودا و ...

حالا هم هی نشستم برات کامنت می نویسم و دارم ولو می شم رو زمین از خستگی ...

آها...

میلاد پررنگ ترین کاریکاتوریست و انیماتور ایران مبارک!

دارم یه غلطی می کنم ها یا نه؟

خب ....

دیگه چطوری ؟

...

:)))

۳:۵۰ قبل‌ازظهر  
Blogger Unknown گفت...

اوه
می دونستی؟
نه این دفعه برای تولدت نیومدم
http://1384k.blogspot.com/
این وبلاگ آقای غلامی هست!!!

۴:۱۰ قبل‌ازظهر  
Anonymous ناشناس گفت...

agha sabko ina ro vel kon, har vaght harfet oomad, sare deleto begir tarafe vebloget bezar biad!

۱۲:۴۵ بعدازظهر  

ارسال یک نظر

اشتراک در نظرات پیام [Atom]

<< صفحهٔ اصلی