اقلیت دوست داشتنی
جامعه یا همون اقلیت انیمیشن تو ایران واقعا جالب دوست داشتنی هستند که از نظر من شبیه به دارو دسته کوچیک خلافکارهای یک شهر بزرگن . سر دسته ها و بزرگترها کمتر دیده می شن اما همیشه سایشون روی سر کوچیکترها سنگینی می کنه. اونا صاحب پول و امکانات هستند اما پول بین خودشون جابه جا می شه و امکانات معمولا بلا استفاده باقی می مونه . این وسط کوچیکترها برای گذران زندگی کارهایی رو از اونا می گیرن و انجام می دن
انیماتورها که توی دسته دوم قرار می گیرن با علاقه و آرزو های زیادی وارد اینکار می شن و اکثرا دوست دارن روزی بتونن ایده های خودشون رو روی پرده ببینن اما می دونن کار ساده ای نیست چون یا باید پول داشته باشن یا برن قاطی دسته اول . برای ورود به دنیای حکمرانان انیمیشن باید یک هنر رو به خوبی بلد باشید . زیر آب زنی . این در صورتیه که در دسته اول آشنای گردن کلفتی نداشته باشی . باید اعتراف کنم روزگاری اینجانب با پیدا کردن یه پارتی درست و حسابی سعی کردم به اصطلاح خودمون پروژه بگیرم اما باد صبا قوی تر از اونی بود که آدم بی عرضه ای مثل من بتونه جلوش وایسه
بزرگترها صاحب چیز دیگه ای هم هستند که دوست ندارن به هیچ وجه به دست کوچیکترا بیفته اونم آرشیوهای کاملیه که از آثار کوتاه و بلند انیمیشن . یکی از همکارا تعریف می کرد که استاد دانشگاه در جواب در خواستش بابت گرفتن و ضبط کردن چن تا کار کوتاه انیمیشن بهش گفته : اگه شما هم این فیلمارو داشته باشید پس فرق من و شما چیه ؟ واین کابوسیه که شبها خواب بزرگتره رو براشون تلخ می کنه

هوووو امشب سه نفر به دیدار تو میان
اگه دوست دارید با این جامعه بیشتر آشنا بشید یه سر به جلسات دوره ای آسیفا بزنید تا ببینید چطورازکوچیک و بزرگ برای هم قیافه می گیرن